Γράφτηκε από τον αιδεσιμότατο Leonard Buelow στη ευλάβεια : Πρωινό περπάτημα στο Λόγο.
“Και συγχώρεσε τα παραπτώματα μας, καθώς συγχωρούμε εκείνους που έκαναν παραπτώματα εναντίον μας”.
Σε αυτή την ενδέκατη ευλάβεια στο θέμα της προσευχής, ερχόμαστε στην παρουσία του Θεού ως ταπεινοί, μετανοιωμένοι αμαρτωλοί. Υποστηρίζουμε ότι δεν θα υπολογίζει τις αμαρτίες εναντίον μας και ότι με ευγένεια θα μας διαβεβαιώσει ότι για χάρη του Ιησού θα έχουμε συγχωρεθεί . Όπως ο συλλέκτης των φόρων, για τον οποίο ο Ιησούς μίλησε στην παραβολή, προσευχόμαστε: “Θεέ, δείξε έλεος σε μένα τον αμαρτωλό”, Λουκάς 18:13. Προσευχόμαστε για τη συγχώρεση επειδή δεν αξίζουμε τα πολλά πράγματα με τα οποία μας ευλογεί ο Θεός. Με τον Ιακώβ, πρέπει να ομολογήσουμε: ” εγώ είμαι ανάξιος όλης της όσιας αγάπης και όλης της πιστότητας που έδειξες στον υπηρέτη σου”, Γένεση 32:10.
Αμαρτάνουμε καθημερινά και με μεγάλη συχνότητα και αξίζουμε την κρίση του Θεού. Αμαρτάνουμε στη σκέψη, την επιθυμία, τις λέξεις και τις πράξεις. Μερικές φορές αμαρτάνουμε σκόπιμα και εσκεμμένα παρόλο που έχουμε επίγνωση. Μερικές φορές αμαρτάνουμε και δεν συνειδητοποιούμε καν ότι αμαρτάνουμε. Με τον ψαλμωδό, προσευχόμαστε: ” Ποιος μπορεί να διακρίνει τα λάθη του; Κήρυξέ με αθώο από αμαρτίες που διέπραξα εν αγνοία μου”, Ψαλμός 19:12. Όπως και ο άσωτος γιος σε κάποια άλλη παραβολή του Ιησού, πρέπει να προσευχηθούμε: “Πατέρα, έχω αμαρτήσει ενάντια στον ουρανό και εναντίον Σου και δεν είμαι πλέον άξιος να αποκαλούμε υιός Σου”, Λουκάς 15: 18-19.
Στη πέμπτη αναφορά της προσευχής του Κυρίου, κάνουμε μια υπόσχεση στον Θεό: Συγχώρεσε μας, καθώς συγχωρούμε αυτούς που αμαρτάνουν εναντίον μας. Υποσχόμαστε στον Θεό ότι με χαρά και τακτικά θα συγχωρούμε εκείνους που αμαρτάνουν εναντίον μας. Πόσο διατεθειμένοι θα έπρεπε να είμαστε στο να συγχωρούμε τους άλλους; Η αμαρτωλή μας φύση θα ήθελε να βάλει ένα όριο και να πει: «Αυτό ή το άλλο που έχει γίνει έτσι και έτσι είναι ένα πράγμα που δεν μπορώ να συγχωρήσω».
Τι ελπίδα θα είχαμε εάν ο Θεός έκανε κάτι ανάλογο; Θυμηθείτε, “Το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία”, 1 Ιωάννης 1: 7. Δεν υπάρχει αμαρτία πάρα πολύ μεγάλη, πάρα πολύ θλιβερή, πολύ μαύρη που δεν μπορεί να συγχωρεθεί! Αν αρνηθούμε να συγχωρήσουμε τους άλλους, τότε όταν προσευχόμαστε με αυτή την αναφορά, είναι σαν να ζητάμε από τον Θεό να μην μας συγχωρήσει!
Θυμηθείτε τα λόγια του Κυρίου Ιησού: «Όποτε προσεύχεστε, αν έχετε κάτι εναντίον οποιουδήποτε, συγχωρήστε τον, όπως ο Πατέρας σας στον ουρανό μπορεί επίσης να συγχωρήσει τα αδικήματα σας. Αλλά αν δεν συγχωρέσεις, ούτε ο Πατέρας σου στον ουρανό θα συγχωρήσει τα παραπτώματα σου “, Μάρκος 11: 25-26. Θα πρέπει να συγχωρούμε με ευχαρίστηση τους συνανθρώπους μας ακριβώς όπως ο Θεός μας συγχώρησε για χάρη του Ιησού.
Ενοποιόν σου Θεέ, που γνωρίζεις τα πάντα, Με τη θλίψη και τη ντροπή σκύβω μπροστά Σου.
Βλέπω τις αμαρτίες μου εναντίον Σου, Κύριε, τις αμαρτίες της σκέψης, της πράξης και του λόγου.
Με πιέζουν. Φωνάζω προς Εσένα : Ω Θεέ, δείξε έλεος σε μένα!
Κύριε, Θεέ μου, Προσεύχομαι σε Εσένα. Μη με αποτάξεις μακριά!
Αφήστε το καλό Πνεύμα να έλθει σ ‘την καρδιά μου,
Ότι πραγματικά είμαι μετανιωμένος: Ω Θεέ, δείξε έλεος σε μένα! Για χάρη του Ιησού. Αμήν!