Όσοι ελπίζουν στον Κύριο θα ανανεώσουν τη δύναμή τους (Ησαΐας 40:31).
 
Κύριε, θέλω να πέσω ξανά στο κρεβάτι, να μπω κάτω από τα σκεπάσματα μου και να μείνω εκεί. Δεν νομίζω ότι αντέχω άλλο. Απλώς θέλω να τα παρατήσω όλα. Η θλιβερή πραγματικότητα είναι ότι δεν είμαι σίγουρος ότι θα το προσέξει κανείς. Όλοι οι άλλοι θα συνέχιζαν τον χαρούμενο δρόμο τους. Είπες ότι δεν θα μου έδινες περισσότερα από όσα μπορώ να αντέξω. Ίσως. Θα μπορούσα να χειριστώ τη ζωή καλύτερα αν τα προβλήματα δεν ερχόταν όλα μαζί. Είναι το ένα μετά το άλλο. Ακριβώς όταν σκέφτομαι ότι τα έχω υπό έλεγχο,  κάτι καινούριο έρχεται το οποίο δεν περίμενα. Αλλά το έκανες. Και το αφήνεις να περάσει. Τι σκέφτεσαι? Δεν μου μένει τίποτα. Θα πρέπει να το ξέρεις αυτό. Βρίσκεσαι σε αυτόν το κύκλο επειδή είσαι ο Θεός. Πρέπει να βλέπεις κάτι σε μένα που εγώ δεν μπορώ να δω. Πρέπει να βλέπεις έναν τρόπο να το αντιμετωπίσω που δεν μπορώ να δω. Βοήθησέ με να τον ανακαλύψω. Βοήθησέ με να καταλάβω πώς να συνεχίσω.
—–
Θα προσπαθήσω άλλη μια μέρα, γλυκέ μου Ιησού. Ίσως αυτό να είναι το κλειδί. Μία μέρα ακόμα. Αν καταφέρω να λύσω ένα πρόβλημα σήμερα, θα είναι πιο εύκολα, ειδικά αν είναι το κρίσιμο. Μόνο να μπορέσω να τα βγάλω πέρα σήμερα. . . . Αλλά μπορώ να το κάνω μόνο με εσένα στο πλευρό μου. Δεν θέλω να τα παρατήσω. Σκέφτηκα τον καημένο τον Τζομπ σήμερα. Ήταν το ένα μετά το άλλο και για εκείνον. Αλλά δεν σε κατηγόρησε. Θεωρούσε δεδομένο ότι οι μέρες μας θα μπορούσαν να είναι γεμάτες προβλήματα. Όταν μισούσε τη ζωή του, σε αγαπούσε περισσότερο. Όταν ήθελε απλώς να πεθάνει, κοίταξε προς τον ουρανό. Δεν τα παράτησε και εσύ δεν τον εγκατέλειψες. Έτσι αναρωτήθηκα: «Με έχει απογοητεύσει ποτέ ο Θεός;» Η απάντηση είναι, ποτέ. Είχα μεγάλα προβλήματα στο παρελθόν, αλλά είμαι ακόμα εδώ και όλα αυτά είναι μακρινές αναμνήσεις. Τα σημερινά μου προβλήματα θα σβήσουν επίσης στο παρασκήνιο. Ξέρω ότι ο Λυτρωτής μου είναι ζωντανός και καλά, και θα είμαι κι εγώ.